Zwolnienie z WF. Jednorazowe czy całoroczne – kiedy?

Zwolnienie z WF od lat wzbudza sporo kontrowersji. Niektórzy uczniowie potrafią bowiem permanentnie rezygnować z zajęć wychowania fizycznego, chociaż w praktyce nie mają ku temu faktycznych powodów. Oczywiście bardzo często zdarza się również, że nasza pociecha boryka się z różnymi dolegliwościami lub chorobami, które wykluczają jej udział w takich lekcjach. Zgodnie z obowiązującymi obecnie przepisami każde dziecko ma prawo do nieuczestniczenia w zajęciach wychowania fizycznego pod
warunkiem, że jest to właściwie uzasadnione. Kto może więc wystawić zwolnienia z WF-u i jakie są ich rodzaje?

Zwolnienie z WF – kiedy przysługuje?

Według aktualnych przepisów regulujących sposób wystawiania zwolnień z zajęć wychowania fizycznego każdy uczeń ma prawo ubiegać się o zwolnienie ze względu na obecny stan zdrowia. Ostateczną decyzję o wystawieniu dokumentu podejmuje jednak dyrektor szkoły na podstawie dostarczonych zaświadczeń lekarskich. W zależności od opinii medycznej dziecko może otrzymać jednorazowe, długoterminowe lub całoroczne zwolnienie. W niektórych przypadkach lekarz może też zalecić jedynie częściową rezygnację z wykonywania ćwiczeń, co do których występują określone przeciwwskazania (np. zakaz gimnastyki dla
uczniów mających problem z kręgosłupem lub kolanami). Faktyczne powody zabraniające dziecku uczestnictwa w lekcjach WF-u mogą być bardzo różne i zależą od ogólnej kondycji zdrowotnej pociechy.

Wśród najczęstszych powodów, które sprawiają, że dziecko nie powinno brać udziału w zajęciach wychowania fizycznego wymienia się:

• ogólne gorsze samopoczucie;
• drobne urazy (np. ból kostki, obtarcie kolan);
• stany pourazowe (np. po złamaniu kości, skręceniu stawu, nadwyrężeniu mięśni);
• rekonwalescencja lub osłabienie po przebytej chorobie lub infekcji;
• ból głowy, zęba bądź brzucha;
• menstruacja u dziewczynek;
• wady serca z niewydolnością krążenia;
• choroby długotrwałe lub genetyczne (np. astma, padaczka);
• dolegliwości układu ruchu;
• choroby kręgosłupa;
• zaburzenia psychiczne;
• inne problemy zdrowotne lub fizyczne.

W każdym przypadku ocena ogólnego stanu zdrowia jest indywidualna i zależy wyłącznie od lekarza prowadzącego.

Jednorazowe zwolnienie z WF-u

Rodzice albo opiekunowie prawni mogą wypisać swojemu dziecku jednorazowe lub kilkudniowe  zwolnienie z WF-u. W tym przypadku wystarczy jedynie dostarczyć nauczycielowi prowadzącemu zajęcia pisemne uzasadnienie, dlaczego uczeń w danym momencie nie może ćwiczyć.

Zazwyczaj takie zwolnienia związane są z chwilową niedyspozycją pociechy i mogą dotyczyć trwającej właśnie miesiączki u dziewczynek, lekkiego przeziębienia, bólu głowy lub zęba czy drobnego urazu. Niezwykle istotne jest to, aby zwolnienie od rodzica dotyczyło wyłącznie tymczasowych dolegliwości i nie przekraczało tygodnia. Przy dłużej niedyspozycji konieczne okaże się już przedstawienie zwolnienia lekarskiego.

Semestralne i całoroczne zwolnienia z WF-u

W niektórych sytuacjach stan zdrowia ucznia wyklucza go jednak z możliwości uczestniczenia w zajęciach wychowania fizycznego przez dłuższy czas. W takim przypadku dziecko może ubiegać się o semestralne, długoterminowe, a nawet całoroczne zwolnienie z WF-u. Obowiązkowo należy już wtedy przedstawić opinię lekarza, najlepiej specjalisty. Doktor po szczegółowym badaniu orzeknie, czy rzeczywiście istnieją przesłanki zabraniające uczniowi udział w tych lekcjach oraz na ile poważne są zgłaszane problemy zdrowotne. Następnie lekarz wystawi odpowiednie zaświadczenie medyczne, które będzie stanowić podstawę późniejszego zwolnienia. Ostatnim etapem dla osób ubiegających się o dłuższe zwolnienie z WF-u jest złożenie wniosku do dyrekcji szkoły wraz z dołączoną opinią lekarską.

Czekanie na ostateczną decyzję zazwyczaj nie trwa dłużej niż 14 dni. Po jej odbiorze rodzice powinni poinformować nauczyciela od zajęć wychowania fizycznego o zaistniałej sytuacji i konieczności zwolnienia dziecka z lekcji.

Wielu uczniów nie przepada za lekcjami wychowania fizycznego ze względu na własne obawy, a nawet lenistwo. Specjaliści jednoznacznie twierdzą jednak, że brak ruchu, zwłaszcza na etapie dojrzewania będzie miał potem negatywny wpływ na ogólną kondycję zdrowotną dziecka. Jeżeli potrzeba uzyskania zwolnienia z WF-u podyktowana jest wyłącznie niechęcią pociechy do zajęć, a nie faktyczną chorobą to nie warto jej ulegać, tylko jeszcze skuteczniej namawiać do podjęcia regularnych ćwiczeń.

Bibliografia:
Rozporządzenie MEN z dnia 22 lutego 2019 r. w sprawie oceniania, klasyfikowania i promowania
uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych.Woynarowska B., Wojciechowska A., Aktywność fizyczna
dzieci i młodzieży. Kwalifikacja lekarska do wychowania fizycznego w szkole, Instytut Matki i Dziecka
Zakład Pediatrii Społecznej i Medycyny Szkolnej, Egross 1993.