Czy zupy nie da się ugotować bez kostki rosołowej i vegety?

Nasze babki nie miały dylematów. Gotowały rosół jak Pan Bóg przykazał. Wybierały pokaźnego kurczaka, który szedł na pieniek, potem warzywa, wszystko w wielkim kotle, na koniec przyprawy i domowy makaron. Smakowało obłędnie a kusząca woń unosiła się na długo we wszystkich domowych pomieszczeniach.

Nikt nie szedł na skróty, bo nie było jak i nie było po co. Każdy wiedział, co to znaczy dobry, domowy rosół.

Poza tym jedzenie się celebrowało. Rosół był na niedzielę, od święta, bo zupę trzeba było pogotować, trochę nad nią postać…Potem zjeść ją i się posilić, mając pewność, że gorący posiłek uchroni przed przeziębieniem i doda siły. Na długo. Jak jest dzisiaj?

Dzisiaj sytuację mamy dużo bardziej skomplikowaną, bo kury już nie te, warzywa nie tak smaczne, a na każdym kroku – w prasie, radio, telewizji – uśmiechnięte panie i coraz częściej panowie, a nawet urocze staruszki (!) przekonują, że zupa może być smaczna tylko „z ziarenkami smaku”. Ma być nowocześnie. Lepiej.

Efekt? Każdego dnia funduje się nam swoiste pranie mózgu. Skutek? Prawie nikt dzisiaj się nie zastanawia nad tym, czy to zdrowe i czy da się inaczej. Przecież trzeba iść z duchem czasu!

Zanika też instynkt samozachowawczy i wiele osób zwyczajnie „chwali” się wyszukaną kuchnią, w której królują syntetyki, polepszacze smaku, granulki, proszki i…dodatki z kategorii „E”.

Mało kto się zastanawia nawet, czy to aby zdrowo „panierować” kotlety w kostce rosołowej, przecież wiadomo, że tak jest smacznie i wygodnie. Nie trzeba się głowić, zastanawiać, jakie przyprawy dodać. Jest też prościej. Wystarczy wysypać proszek, zalać wodą i mamy sos do mięsa. Po co robić samodzielnie, prawda?

Skoro „bez glutaminianu” i „zdrowe, naturalne” mamy dostępne w saszetce. Kto by się przejmował, że w tej samej paczce jest cała lista równie groźnych składników i że zachęcające napisy jakoby ten produkt jest „wolny” od czegoś, to tylko chwyt marketingowy? Nieważne przecież, ważne, że smaczne.

Przepis z jednego bloga

Dochodzi do takich paradoksów, że na co drugim blogu kulinarnym autorka zaleca przygotowywanie pierwszych zup dla dziecka (!!) na kostkach rosołowych.

Ostatnio internet obiegła również informacja o szokującym przepisie na „kotleciki” z kostek rosołowych, wykwintne carpaccio z mortadeli, suszi z szynki konserwowej…

I nie wiadomo czy się śmiać, czy płakać…

Bo przecież taka jest rzeczywistość! Tak jadamy!

Pytanie aż ciśnie się na usta: czy nam naprawdę jest bez różnicy, czy zjemy mrożony spodek odgrzewany w mikrofali, który ma udawać pizzę, czy przygotujemy domową możliwie zdrową pizzę samodzielnie w domu?

Czy naprawdę nie ma różnicy między „rosołem” z kostki a samodzielnie przygotowanym wywarem?

Czy nasze kubki smakowe są tak zepsute, że nie potrafimy jeść inaczej? Że nam już jest wszystko jedno? I ten gen „braku smaku” przekazujemy dzieciom?

Kotleciki z kostek rosołowych – danie główne…

Niestety tu trzeba się zgodzić.

Naukowcy dawno zbadali ten fenomen. Trzeba powtarzać pewne czynności przez co najmniej 21 dni, byśmy uznali je za przyzwyczajenie i by po ich zaprzestaniu, byśmy zaczęli do nich tęsknić i do nich dążyć. Inaczej – musimy coś spróbować zjeść 21 razy, by nam zasmakowało. Chodzi o nowe faktury, konsystencje, połączenia smakowe…

Świetnie z tej zasady zdają sobie sprawę producenci żywności. I właśnie mając ją na uwadze oszukali nasze kubki smakowe. Dlaczego?

Na rynku bardzo trudno znaleźć produkt wolny od cukru czy soli. Znajdziemy je wszędzie – w chlebie, jogurtach, mleku, majonezie, keczupie. Nie bez przyczyny. Cukier  i sól uzależnia. Im więcej ich jemy, tym bardziej słodko/słono potrzebujemy jeść. Wystarczy zrobić mały eksperyment i przez kilka dni nie jeść słodyczy i maksymalnie ograniczyć sól. Gwarantuję Wam, że po dłuższej przerwie będziecie mieli problem zjeść batonika, którego wcześniej jedliście niemal tego nie zauważając. Będzie dla Was on za słodki. Nie wierzycie? Sprawdźcie.

Podobnie jest z przyprawami, zupami, sosami. Przyzwyczajeni do wszelkich ulepszaczy, nagle zauważamy, że zupa przygotowana „bez ziarenek smaku” jest niesmaczna. Mamy problem z dozowaniem soli. Dodajemy ją na potęgę, bo ciągle „nie czujemy smaku”. I dzieje się tak nie bez przyczyny. Producentom i wielkim korporacjom jest to na rękę – jemy więcej i gorzej.

Jednocześnie stajemy się swego rodzaju niewolnikami, bo „tradycyjnie” przyprawione danie jakoś nam nie smakuje.

Rozwiązanie?

Detoks.

Przetrwanie 20 dni z nowymi przyzwyczajeniami kuchennymi.

Jak gotować bez kostek rosołowych?

Warto zacząć od radykalnego kroku: wyrzucić wszystkie kostki rosołowe, mieszanki przypraw typu vegeta, kucharek, gotowe sosy, zupy w proszku. Musimy pozbyć się wszystkiego i nauczyć się gotować na nowo.

W kuchni warto mieć:

• świeże zioła, np. w doniczce,
• suszone warzywa,
• cebulę,
• liść laurowy,
• ziele angielskie,
• kurkumę.

Większość zup udaje się na podsmażonej cebuli, czosnku, posiekanym porze na dobrej oliwie lub oleju (np. kokosowym). Następnie dodaje się podduszone warzywa, dolewa wodę, dodaje liść laurowy, ziele angielskie, pieprz, sól – ulubione przyprawy.

Powyższy przepis można wykorzystać do przygotowania domowych kostek rosołowych. Po przysmażeniu cebuli, czosnku i pora, dodajemy warzywa – marchew, pietruszkę, seler pokrojone w kostkę, ziele angielskie, liść laurowe i gotujemy do miękkości. Wyjmujemy ziele i liść laurowy, miksujemy blenderem. Po wystygnięciu wkładamy do foremek na lód. Gdy kostki zamarzną, wyciągamy je, zawijamy w papierki śniadaniowe, wkładamy do jednego pojemnika z przykrywką i przechowujemy w zamrażalniku.

I teraz mogę napisać: smacznego! :)