Świerzb u dzieci – zarazić się może każdy

Świerzb to bardzo stara choroba, pierwsze doniesienia o niej sięgają już czasów biblijnych. Najwięcej zachorowań odnotowuje się jesienią i zimą, szczególnie wśród dzieci chodzących do przedszkoli i szkół. Drugą grupę osób najczęściej chorujących są seniorzy. Szacuje się, że świerzb to problem około 5% społeczeństwa. Niestety świerzb u dzieci bardzo szybko się roznosi, chorobą może zarazić się każdy, a jej leczenie, nadal jest sporym wyzwaniem.

Świerzb u dzieci – co wywołuje chorobę?

Nie jest prawdą, że świerzb to choroba zaniedbanych dzieci, których rodzice niewystarczająco dbają o higienę. Świerzb to choroba zakaźna, która może dotknąć każdego. Oczywiście bardziej narażone są na nią dzieci z obniżoną odpornością, ale nie jest to wymóg, ale czynnik predysponujący.

Świerzb u dzieci to choroba wywoływana przez świerzbowce, niewielkie pasożyty należące do gromady pajęczaków. Samica ma około 0,3 mm a samiec 0,15 mm, czyli są niewielkie i często trudne do zauważenia gołym okiem. Pasożyty pełzają po skórze, drążąc pod skórą tunele, tworząc nory, w których składane są jaja. Po około 2-3 tygodniach z jaj rozwijają się osobniki dorosłe i w ten sposób choroba się rozwija.

Świerzb u dzieci – jak można się zarazić?

Powszechnie sądzi się, że świerzbem można się zarazić przez kontakt seksualny. To prawda, ale to nie jedyna droga zakażenia. Choroba może się roznieść poprzez kontakt z odzieżą, ze skórą albo spanie w jednym łóżku z osobą chorobą.

Wystarczy godzina po kontakcie z osobą chorą, by doszło do przedostania pasożyta pod skórą. Świerzb rozwija się w ciągu 3-4 tygodni. W tym okresie, mimo że pacjent może nie zauważać u siebie objawów, będzie stanowił źródło zakażenia dla innych osób. Choroba roznoszona jest nieświadomie.

Jakie są objawy świerzbu u dorosłych i u dzieci?

W związku z tym, że na świerzb często chorują całe rodziny, warto poznać objawy choroby charakterystyczne dla dorosłych i u dzieci. Symptomy mogą się różnić u osób w różnym wieku. U dorosłych i starszych dzieci najczęściej świerzb objawia się poprzez:

• zmiany skórne w formie guzków, grudek, pęcherzyków,
• zmiany są zlokalizowane zwłaszcza między palcami rąk, w fałdach skórnych, na łokciach, w okolicy pępka, brodawek sutkowych, na narządach płciowych,
• świąd skóry zwłaszcza po rozgrzaniu ciała, po ciepłej kąpieli, w gorący dzień.

Nieco odmienne objawy przynosi zakażenie świerzbem u niemowląt i małych dzieci. Warto zwrócić uwagę na:

• pieczenie i swędzenie skóry – na samym początku, często mylone z reakcją alergiczną,
• świąd nasilający się w nocy i po ciepłej kąpieli,
• grudki, krostki, pęcherzyki na głowie, szyi, dłoniach, podeszwach stóp i w fałdach skórnych,
• u niemowląt świerzb zazwyczaj powoduje powstawanie pęcherzy i bardzo często nadkażeń bakteryjnych.

Leczenie świerzbu u dzieci

Leczenie świerzbu  dzieci wymaga wizyty u lekarza dermatologa, który na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego stawia diagnozę i zaleca leczenie. Należy udać się do specjalisty jak najszybciej, by otrzymać leki w postaci maści i żeli do stosowania zewnętrznie. Leczeniu musi się poddać cała rodzina, nawet jeśli u innych członków nie wystąpiły objawy. Bardzo ważne jest odkażanie przedmiotów, pranie odzieży, pościeli. Do czasu całkowitego wyleczenia dziecko powinno przebywać w domu, by nie zarazić innych osób.

To bardzo ważne, by możliwie szybko rozpoznać problem i rozpocząć leczenie, by nie dopuścić do przykrych powikłań.

Świerzb u dzieci – zarazić się może każdy

Świerzb to bardzo stara choroba, pierwsze doniesienia o niej sięgają już czasów biblijnych. Najwięcej zachorowań odnotowuje się jesienią i zimą, szczególnie wśród dzieci chodzących do przedszkoli i szkół. Drugą grupę osób najczęściej chorujących są seniorzy. Szacuje się, że świerzb to problem około 5% społeczeństwa. Niestety świerzb u dzieci bardzo szybko się roznosi, chorobą może zarazić się każdy, a jej leczenie, nadal jest sporym wyzwaniem.