Problemy niemowlaka ze snem, czyli jak przetrwać i nie zwariować

Możesz przeczytać masę książek. Spędzić na forum internetowym wiele godzin, uważać się za osobę niezwykle opanowaną, konsekwentną i cierpliwą, a i tak niejednokrotnie w ciągu pierwszego roku życia dziecka będziesz przemęczona z powodu braku snu. Pogódź się z tym, zamiast walczyć, bo…to nie od Ciebie zależy. Przynajmniej nie  w pierwszych miesiącach życia, kiedy to dziecko dyktuje warunki.

Nie śpi w nocy i już!

Może będziesz miała dziecko idealne, ale najprawdopodobniej urodzisz normalnego niemowlaka, który wprowadzi w Twoje życie nowe zasady. Szybko się przekonasz, że widok spokojnie śpiącego w nocy niemowlaka przez kilka godzin to tylko słodki obrazek, odrealniony i mający niewiele wspólnego z rzeczywistością pierwszych miesięcy.

Najprawdopodobniej nieraz Twoje dziecko nie będzie chciało spać wtedy, kiedy uznasz, że powinno. I co gorsza niewiele możesz w takich sytuacjach zrobić. Nie jesteś w stanie tak odmienić rzeczywistości, by maluch nie budził się dziesiątki razy, czy nie nabierał ochoty na nocną zabawę. Dziecka, a zwłaszcza niemowlaka nie da się zaprogramować (przynajmniej nie od razu). Nie oznacza to jednak, że jesteś całkiem bezradna… Możesz zrobić sporo, by przetrwać trudny czas i nie pogarszać i tak stresującej sytuacji. W tym artykule przedstawiamy kilka, mamy nadzieję, cennych porad: jak nadrobić stracony czas i sen.

Elastyczność – rodzicielska cnota

Niestety rodzice małych dzieci zazwyczaj nie mają dużego wyboru. W pierwszych tygodniach i miesiącach zamiast walczyć z naturą dziecka, warto się w pewnym sensie jej podporządkować.

Jeśli maluch się obudzi w nocy, a jest noworodkiem, nie zawsze poskutkuje nakarmienie go, czy zmiana pieluszki. Czasami małe dziecko się budzi z innych powodów. Zdarza się, choć młodym rodzicom wydaje się to często niedorzeczne, że o trzeciej w nocy maluch jest po prostu wyspany…W takiej sytuacji rzecz jasna niewiele można zrobić, oprócz zachowania spokoju oraz siedzenia przy dziecku w ciszy lub nucąc kołysankę, by maluch albo w końcu zasnął, albo chociaż nie krzyczał, ile sił w płucach.

Jeśli dziecko mimo mijających chwil ciągle nie śpi, spróbuj się z nim zrelaksować. Usiądź w fotelu, weź do ręki książkę, przytul maluszka lub włącz spokojną muzykę i się wyciszcie. Postępuj tak jak to Ty byś miała problem z zaśnięciem po ciężkim dniu.

Dlaczego warto? Często jest tak, że im bardziej nam zależy, by w końcu zatopić się w objęciach Morfeusza, tym trudniej uzyskujemy ten upragniony stan. Dlatego zamiast na siłę usypiać maluszka, lepiej zrobić wszystko, by to nocne przymusowe czuwanie nie frustrowało za bardzo i po prostu przeczekać. Najlepsza rada to spróbować się odprężyć i gdy maluch w końcu zaśnie, odpocząć. Jeśli w usypianie włożymy zbyt wiele energii, w końcu poczujemy frustrację (to normalne) i gdy w końcu maluch zaśnie, my z nerwów nie będziemy mogli zmrużyć oka.

Bez zabaw

Może przyjść nam do głowy, by bawić się z dzieckiem w środku nocy. Taka myśl często się pojawia od razu z uzasadnieniem, że w ten sposób dziecko się szybciej zmęczy i zaśnie. Jednak nie warto tego robić. To nie najlepszy sposób, nawet w przypadku małego dziecka. Można bowiem uzyskać łatwo efekt przeciwny do zamierzonego. Ponadto powinniśmy robić wszystko, by już od pierwszego dnia życia pokazywać dziecku różnicę między dniem a nocą. To zaprocentuje w przyszłości.

Nie reaguj zbyt szybko

Choć wiele artykułów i portali stara się przekonać do innego stylu zachowania, nie warto reagować zbyt szybko. Nie każde westchnięcie, stęknięcie, czy pochrapywanie wymaga naszej natychmiastowej ingerencji. Nie musimy reagować na każdy odgłos dobiegający z łóżeczka, choć to w pierwszych tygodniach życia dziecka bardzo trudne…

Jeśli dziecko się obudzi w środku nocy i nie płacze, nie ma sensu zbliżać się do jego łóżka. Nawet gaworzenie nie powinno motywować do niepotrzebnego ruchu ze strony rodziców. Maluch może wydawać różne dźwięki, postękiwać, nawet buczeć, czy radośnie pokrzykiwać. To jego prawo. Naszym prawem jest w tym czasie odpoczywać.

Metoda niech się wypłacze

Dawniej często praktykowana. Dzisiaj jednak mocno potępiona. I słusznie. Gdy dziecko płacze, ma powód. Rolą rodzica jest usunięcie przyczyny płaczu i uspokojenie dziecka. Jeśli mimo zrobienia wszystkiego, co możliwe, niemowlę płacze często „bez powodu”, warto skonsultować się z lekarzem. Zamiast stresowania się, lepiej dmuchać na zimne.

Metoda podobna do „niech się wypłacze” może być pomocna jedynie w jednym przypadku. Kiedy rodzic jest na skraju wyczerpania i ma wrażenie, że jeśli dziecko zaraz się nie uspokoi, to nie zapanuje nad sobą. W takiej sytuacji, jeśli niemowlakiem nie może się zająć w danej chwili nikt inny, najlepiej odłożyć dziecko do łóżeczka na kilka-kilkanaście minut, by w tym czasie zapanować nad sobą. Nie ma co się obwiniać! Każdy jest tylko człowiekiem. Rodzic również.

Zorganizuj sobie pomoc

Zarwane nocki w przypadku niemowlaka to norma. Oczywiście łatwo napisać, że aby uniknąć ich konsekwencji, dobrze spać wtedy, kiedy dziecko – na przykład w dzień. Jednak nie zawsze jest to możliwe. Powodów może być mnóstwo – zaczynając od posiadania drugiego dziecka, czy dzieci, obowiązków związanych z pracą – w domu lub poza nim, długiej listy prac domowych, itd. Ponadto drzemki w dzień nie są w stanie zrekompensować snu nocnego i warto się z tym pogodzić.

Co można zrobić? Przede wszystkim korzystać z pomocy, jaką nam oferują bliscy. Podstawowe wsparcie powinno płynąć rzecz jasna od ojca dziecka. Jednak nie o to chodzi, by na tę drugą stronę jakoś wpływać, sugerować, czy co gorsza zmuszać do opieki nad maluszkiem. Mężczyzna sam powinien czuć potrzebę niesienia pomocy, bo dziecko jest tak samo jego, jak i matki. Zdarza się niestety, że tak nie jest i że teoria daleka jest od praktyki. Dlatego jeśli z jakiego powodu partner nie może odciążyć kobiety w nocnej opiece nad dzieckiem, warto poszukać pomocy gdzie indziej. Zawsze istnieje instytucja „dziadków”, a gdy ona również zawodzi – można wspomóc się rodzeństwem, czy przyjaciółmi. Jeśli nie można liczyć na najbliższych, warto skorzystać z pomocy, jaką niosą firmy specjalizujące się w spieraniu kobiet po porodzie (szczegóły można znaleźć przykładowo tutaj: szczesliwa-mama.pl) lub po prostu zatrudnić opiekunkę lub pomoc domową. Sposobem może być skorzystanie z pomocy zaprzyjaźnionej mamy, która ma dziecko w podobnym wieku. W ten sposób można się wspierać nawzajem i zyskać wiele cennych godzin odpoczynku.

Jak powinien wyglądać taki dyżur przy dziecku? Najlepiej jeśli babcia, przyjaciółka, czy krewni zaopiekują się dzieckiem poza domem, by mama w tym czasie mogła w spokoju się wyspać. Pozostając z dzieckiem w domu, zwłaszcza w mieszkaniu, często nie ma wystarczająco dobrych warunków, by zasnąć. Dlatego najlepiej wysłać malucha z babcią lub siostrą na dłuższy spacer…

Przeczytaj, jak wyciszyć zmęczone niemowlę.

Nie obwiniaj się

To nie wina rodziców, że dziecko źle śpi. Nie jesteś złą matką. Najgorsze co możesz zrobić to się obwiniać i obarczać odpowiedzialnością. Twoje dziecko jest jak najbardziej normalne: płacze, śpi w krótkich odcinkach, je w nocy. Maluch może budzić się w nocy kilkanaście razy i mieć długie przerwy w śnie, może też budzić się tylko kilka razy i od razu zasypiać. W jednym i drugim wypadku to norma.

Całkiem naturalne jest również to, że możesz zazdrościć mamom, których dzieci śpią w nocy. To normalne, że też tak byś chciała. Nie jest to jednak powód do obwiniania się i do poczucia, że czegoś się nie robi, coś robi się źle lub jest się niedobrą mamą! Nie ma co szukać też kozła ofiarnego w najbliższym otoczeniu. To typowe dla natury ludzkiej, że chce się go znaleźć, tłumacząc zachowanie niemowlaka, który nie śpi głośną rozmową męża przed snem, obwiniać nie wyłączony telewizor, czy zbyt dynamiczną zabawę z dzieckiem przed snem. Prawda jest tylko jedna i raczej mało odkrywcza – niemowlę to małe dziecko, które może w nocy płakać, mieć ochotę się bawić oraz spać w odcinkach półgodzinnych. Ma do tego prawo. Z drugiej strony rodzice mają prawo być zmęczeni, czasami również sfrustrowani.

Pocieszające jest to, że prędzej czy później przyjdzie w końcu ten upragniony dzień, kiedy dziecko prześpi w pełni całą noc. Najprawdopodobniej będzie to data, którą zapamiętacie na długo.