Nieśmiały jak przedszkolak, czyli spokojnie – dziecko z tego wyrasta?

Przychodzi taki etap, że śmiałe i otwarte dziecko nagle…zaczyna dorastać i chowa się za maminą spódnicą oraz przykleja do nogi taty. I tym zachowaniem wprowadza w zdumienie rodziców. Bo jak to?

Jeszcze dwa miesiące wcześniej maluch nie miał problemu z tańczeniem na środku pokoju, popisami przez dopiero poznanymi osobami, z chęcią szedł wszędzie z ciocią, uśmiechał się do pani w sklepie…

Okazuje się jednak, że to naturalne. Nieśmiałość przedszkolaka, czyli dziecka około 3-5 letniego jest tak samo naturalna jak często brak takich zachowań u tego samego malucha dwa lata wcześniej.

Przejściowy etap

Dzieci są różne. Jednak większość przechodzi podobne etapy, niezależnie od temperamentu w okolicy 3-4 urodzin maluch staje się bardziej nieśmiały niż dotychczas. Dzieci wyjątkowo otwarte nagle zaczynają mieć problem z witaniem, poproszeniem o przysługę, nie wspominając o zaśpiewaniu piosenki czy powiedzeniu wierszyka. Zmiana bywa tak nagła, że rodzic często nie może w nią uwierzyć.

Dziecko najczęściej jest nieśmiałe w towarzystwie osoby, która cieszy się u niego autorytetem (np. starszy kolega, pani w przedszkolu) oraz wśród osób, które sprawiły dziecku przykrość.

Kiedy nieśmiałość to problem?

Nieśmiałość u przedszkolaka czasami może stanowić problem. Zwłaszcza jeśli utrudnia dziecku kontakty z rówieśnikami.

Nieśmiałość może być wywoływana przez irracjonalne metody wychowawcze, które powodują u dziecka wycofanie. Może dziecko jest tak bardzo ganione za porażki, że obawia się podejmowania ryzyka. Być może maluch jest rzucany na głęboką wodę, a nie zawsze się to sprawdza i czasami daje efekt odwrotny od zamierzonego. Dziecko, niezależnie od tego czy ponosi porażki, czy odnosi zwycięstwa, powinno wiedzieć, że jest akceptowane. Powinno czuć wsparcie ze strony najbliższych.

Jeśli maluch po powrocie z przedszkola przez wiele tygodni nie ma nic do powiedzenia, jest zamknięty w sobie, woli pozostać sam, nie jest zainteresowany interakcjami z innymi dziećmi, warto odwiedzić psychologa i znaleźć przyczynę tego problemu.

To ważne, bo nadmierna nieśmiałość utrudnia życie, codzienne kontakty i rozwój zawodowy w przyszłości.