Kiedy spóźnienie, a kiedy nieobecność w szkole?

Pilnowanie, aby dzieci systematycznie uczestniczyły w zajęciach szkolnych to jeden z istotniejszych obowiązków każdego rodzica lub opiekuna prawnego. Tego typu powinność jest bowiem zawarta w art. 35 ustawy Prawa Oświatowego. Nieprzestrzeganie tej zasady może bowiem skończyć się wydaleniem ucznia ze szkoły, sankcjami finansowymi, a w niektórych przypadkach odebraniem praw rodzicielskich. Czasami zdarza się jednak, że dziecko z ważniejszych lub błahszych powodów spóźni się lub w ogóle nie przyjdzie na lekcje. Kiedy nauczyciel traktuje to jako spóźnienie, a kiedy już nieobecność w szkole?

Spóźnienie na lekcję – kiedy obowiązuje?

Każdy uczeń powinien punktualnie oraz regularnie pojawiać się na zajęciach dydaktycznych. Wszystkie nieobecności zostają bowiem dokładnie zanotowane w dzienniku przez nauczyciela, co w przyszłości może skutkować obniżeniem oceny z zachowania, nieklasyfikowaniem, a nawet wydaleniem ze szkoły.

Istnieje jednak znacząca różnica pomiędzy krótkim spóźnieniem, a całkowitą nieobecnością naszej pociechy. Spóźnienie ucznia na lekcję obowiązuje w sytuacji, kiedy dziecko przychodzi na zajęcia dydaktyczne w ciągu piętnastu minut od rozpoczęcia lekcji. Nauczyciel oznacza wtedy w dzienniku tę krótką nieobecność jako spóźnienie. Warto tutaj zauważyć, że wiele szkół uznaje spóźnienie jedynie w przypadku pierwszej godziny lekcyjnej w danym dniu, co zazwyczaj uargumentowane zostaje nieprzewiedzianymi sytuacjami drogowymi w dojeździe do placówki.

Spóźnienia na kolejne zajęcia mogą być już traktowane jako brak samodyscypliny ucznia. Z kolei przy ponad piętnastominutowej absencji dziecka na lekcjach, nawet mimo ostatecznego pojawienia się, nauczyciel wpisuje nieobecność, która powinna zostać potem przez rodziców odpowiednio usprawiedliwiona. 

Nieobecność ucznia w szkole

Nawet najpilniejsi uczniowie mogą z rozmaitych przyczyn nie przyjść do szkoły. Jeśli są to wyłącznie pojedynczne godziny lub dni to z pewnością nie wynikną z tego żadne poważniejsze konsekwencje. Wszyscy nauczyciele prowadzący zajęcia w danej placówce mają jednak obowiązek skrupulatnego i systematycznego odnotowywania absencji uczniów. Tego typu sytuacja występuje w przypadku niestawienia się dziecka na lekcję w ciągu piętnastu minut od jej rozpoczęcia. Przy częstych oraz regularnych nieobecnościach, nauczyciel powinien zgłosić ten fakt do wychowawcy, który skontaktuje się z rodzicami i podejmie dalsze kroki w tym zakresie.

Usprawiedliwianie nieobecności dziecka na lekcjach

Opiekunowie prawni są zobowiązani do usprawiedliwienia nieobecności dziecka w określonym przez statut danej szkoły terminie. W zależności od placówki dokument może mieć formę pisemną bądź elektroniczną. Prawidłowo sporządzone usprawiedliwienie musi jednak zawierać:

• datę usprawiedliwianej absencji;
• imię i nazwisko ucznia;
• wymiar nieobecności (poszczególne godziny lub cały dzień lekcyjny);
• konkretną przyczynę niepojawienia się ucznia na zajęciach;
• podpis rodzica lub opiekuna prawnego (dla uczniów poniżej osiemnastego roku życia).

Koniecznie trzeba również pamiętać, że każda placówka posiada odrębny regulamin lub kodeks dotyczący usprawiedliwiania nieobecności. Przed przygotowaniem dokumentu należy więc zapoznać się z danym statutem szkolnym, co powinno znacząco ułatwić sporządzenie całej konstrukcji. Alternatywnie można też przedstawić zwolnienie lekarskie, zwłaszcza jeśli dziecko nie pojawiło się na zajęciach dydaktycznych z powodu choroby lub pobytu w szpitalu. Jednocześnie nauczyciel nie ma prawa domagać się od rodzica pokazania takiego dokumentu. Ostateczną decyzję o tym, czy dana nieobecność jest uzasadniona, przez co można ją uznać za usprawiedliwioną, podejmuje jednak wychowawca klasy.

Obowiązek szkolny to jedna z kluczowych powinności każdego dziecka. Ciągłe i systematyczne opuszczanie zajęć dydaktycznych przez ucznia nie tylko może wiązać się z brakiem klasyfikacji lub wydaleniem ze szkoły, ale również świadczy o nieodpowiedzialnym rodzicielstwie. Warto więc poważnie podejść do tematu spóźnień i nieobecności swojej pociechy, aby odpowiednio zadbać o jej jak najlepsze wychowanie i właściwe wykształcenie.

Bibliografia:
Art. 35 ustawy Prawo Oświatowe (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1148 z późn. zm.).