Co sprawia, że rodziny są szczęśliwe, zaangażowane w czynieniu dobra, pomaganiu sobie? Jak to jest, że niektóre dzieci się wspierają, nie ma między nimi niezdrowej rywalizacji, a inne nie mogą na siebie patrzeć i przy każdej okazji wybucha kłótnia? Przeprowadzono mnóstwo badań, by wyjaśnić ten fenomenem – skąd się bierze szczęście i trwałość w rodzinie. Jedno z nich obejmujące tysiące osób przyniosło ważne wnioski. Oto one.
Co sprawia, że rodzina jest szczęśliwa?
- Traktowanie dzieci poważnie.
- Nieoszukiwanie ich.
- Rozmowa dostosowana do ich wieku i możliwości.
- Szanowanie ich indywidualności i niepowtarzalności.
- Przebywanie z każdym dzieckiem sam na sam.
- Branie pod uwagę dziecięcych życzeń i spostrzeżeń każdego dnia.
- Uwzględnienie opinii dziecka przy podejmowaniu decyzji, ale utrzymanie władzy w rękach rodzica. To rodzic ma ostateczne zdanie.
Obecność
Badacze wykazali, że o szczęściu i trwałości rodziny decyduje obecność. Wystarczy, że rodzice są. Zmęczeni, niedoskonali, czasami zdenerwowani, ale prawdziwi. Kluczowa jest nie tyle liczba godzin spędzanych razem, ale jakość spędzanego czasu.
Chodzi o to, aby dziecko wiedziało, że dla rodzica jest ważne, że na bliską osobę może liczyć w każdej sytuacji. Sama wiara kiedyś zdobyta nie wystarczy, dziecko musi na każdym kroku o tym się przekonywać, zdobywać potwierdzenie. I dzieje się tak wtedy, kiedy rodzic ma wyraźną przyjemność przebywania z dzieckiem, rozmawia z nim, odkłada telefon, gdy kilkulatek zadaje pytania, patrzy w oczy, przytula.
Przywództwo
Dziecko potrzebuje rodzica przewodnika, kogoś, kto traktuje je z szacunkiem, ale jednocześnie otacza ochroną. To rodzic, a nie dziecko ma w rodzinie decydujące zdanie.
Jak pisze Jesper Juul w swojej książce „Twoja kompetentna rodzina” – „Gdy dorośli rezygnują ze swojej przywódczej roli, dzieje się to ze szkodą dla całej rodziny”.
Przywództwo nie powinno być jednak złe, ostre, despotyczne. Rodzic powinien być obecny, empatyczny, wrażliwy na potrzeby dziecka i skłonny do ciągłej nauki, a także pracy nad sobą.
W rodzinie najważniejsza jest dyskusja, współdziałanie i branie odpowiedzialność za swoje czyny.
Komentarze