Imię po dziadkach/pradziadkach? Piękna tradycja?

Noszenie imienia po przodku stanowiło jeszcze kilkaset lat temu ważną tradycją, od której nie było wyjątków. Mało kto zastanawiał się, czy imię się podoba czy nie, czy pasuje do noworodka czy niekoniecznie. Wiadomo było, że rodzące się dziecko przyjmie imię po babci czy dziadku. Z czasem honorowano w ten sposób bliskie osoby, nadając drugie imię po przodku, a pierwsze – wybrane przez rodziców. A jak jest dzisiaj?

Czy warto dać dziecku imię po dziadkach? Argument na tak

Warto dać dziecku imię po przodku, bo:

• to piękna tradycja,
• pozwala wyróżnić babcię czy dziadka,
• podkreśla wartość rodzinnych więzi,
• dziadkowie często noszą klasyczne, niekiedy zapomniane imiona, które pozwolą wyróżnić dziecko,
• w ten „magiczny sposób” można nieco przenieść na dziecko dobrych cech przodków – oczywiście jest to myślenie życzeniowe, ma niewiele wspólnego z rzeczywistością, ale nie sposób odmówić mu słuszności,
• wiele osób wierzy, że nadanie imienia po zmarłym przodku pozwala na „dodatkową ochronę dziecka”, zapewnia mu szczególne wsparcie.

Czy warto dać dziecku imię po dziadkach? Argumenty na nie

• imię powinno pasować do dziecka, nie zawsze to, które nosi babcia czy dziadek jest odpowiednie,
• często dziadkowie noszą „stare” imiona, których nadanie dziecku może nie być dobrym pomysłem,

Czasami kompromisem praktykowanym w wielu rodzinach jest przyjęcie pierwszego imienia wybranego przez rodziców i drugiego po przodku – babci czy dziadku. Nierzadko dziewczynki noszą imiona „po dziadkach” (np. Emilka od Emila), zdarza się połączenie dwóch imion od dwóch przodków – Krystian (babcia – Krystyna, dziadek – Jan).

A Wy, co o tym sądzicie? Imię po przodku to dobry pomysł?