Gdzie ubiera się przyszła mama? Trochę o modzie z brzuszkiem

Gdzie warto kupić odzież ciążową? Jakie patenty oszczędzą nasze portfele? Które rozwiązania pozwolą poczuć się modnie i kobieco nawet w odmiennym stanie? Jakich błędów unikać? Na co uważać? Jak odzyskać część zainwestowanych pieniędzy?
Każda z nas jest inna, preferuje inny styl, sposób ubierania się. Inaczej również pochodzi do kwestii zakupu odzieży ciążowej. Poczytajcie, co mają w tym temacie do powiedzenia nasze Autorki.

Julia

Jestem Mamą dwóch żywiołowych księżniczek - Łucji i Barbary. Dwóch tak skrajnie różnych, że każdą kwestię widzę dwubiegunowo. Próbuję pogodzić macierzyństwo i rodzicielstwo ze światem zewnętrznym opierając się na zdroworozsądkowym podejściu. Z różnym skutkiem... ale wychodzę z założenia, że co mnie nie zabije, to mnie wzmocni :)

W pierwszej ciąży pochłaniałam wystawy z ubraniami ciążowymi oczami. Mroziła mnie jednak każdorazowo cena. Dziwiłam się, dlaczego bluzka, z pozoru identyczna, jak ta z sieciówki za 20zł w wersji ciążowej kosztowała już 120zł. Postanowiłam, że nie dam się zwariować.

Część ubrań dostałam od koleżanki z pracy. I choć były używane i niektóre mocno znoszone, to jednak znalazłam kilka, które na mnie pasowały i mi się podobały. Wtedy też uznałam, że używane ubrania ciążowe mogą być tanią alternatywą. Na allegro zaczęłam szukać paczek z ubraniami. Okazało się, że dobrze szukając i będąc cierpliwą, mogę kupić zestaw kilkunastu sztuk ubrań (często bardzo markowych) za 30 – 50zł. I nawet jeśli nie wszystkie egzemplarze będą mi się podobały czy na mnie pasowały, to i tak warto. Kupiłam kilka takich paczek (chyba 3), wybrałam ubrania odpowiednie dla mnie, a pozostałe wystawiłam jako 1 paczka. Dzięki temu zwróciła mi się ponad połowa wydanych pieniędzy.

W trakcie poszukiwań dowiedziałam się również, że w moim mieście jest Pani, która sama projektuje i szyje ubrania ciążowe. Pojechałam do niej. W niepozornej dobudówce z nieotynkowanego pustaka kryła się cała pracownia. Za śmiesznie niskie (jak na realia sieciówek typu H&M czy C&A) ceny mogłam kupić ubrania od lokalnego producenta. I tak za spodnie jeansowe zapłaciłam ok. 50 zł, za elegancką spódnicę, w której broniłam magistra i wystąpiłam podczas świąt też 50zł. Legginsy i dresy to koszt ok. 20zł. Te ostatnie są na tyle wygodne, że zostawiłam je sobie na zimowe dni w domu, co by osłonić dodatkowo nerki przed przeziębieniem.

Summa summarum na ogromną szafę ubrań ciążowych wydałam może 200zł. Przechodziłam w tych ubraniach 2 ciąże, po czym odsprzedałam, bo większa część była nadal w bardzo dobrym stanie.

Z pewnością warto inwestować w „swoich”, lokalnych i polskich producentów. Bluzka po 2 ciążach, eksploatowana wyjątkowo intensywnie wyglądała jak prawie nieużywana.

Na koniec wydaje mi się, że jeśli dysponujemy dłuższymi bluzeczkami i tunikami sprzed ciąży, to wystarczą nam one do końca ciąży i zaoszczędzą sporo pieniędzy. Do tuniki, która na koniec stanie się dłuższą bluzeczką wystarczą spodnie lub legginsy. A to już niewielki koszt.

Kinia

Mam na imię Kinga. Jestem mamą. Normalną, nie wpatrzoną przez cały dzień w dziecko, ale myślącą o prawdziwym dobru całej rodziny. Uczę się, jak kochać siebie i innych. Wiem, że mogę to osiągnąć jedynie wtedy, kiedy będę łączyć kilka ról.

Biznes ciążowy zajmuje głowy wielu producentów. Na matkach i rodzicach można zrobić duże pieniądze, zwłaszcza wtedy, kiedy sądzą oni, że nie mają alternatywy. Nauczona doświadczeniem zdecydowałam, że głównie będę poszukiwać ubrań online. Niestety nie w każdym przypadku byłam równie zadowolona z zakupów. Opiszę jeden przypadek…

W karnawale zdecydowałam się na zamówienie sukienki na stronie pieknamama. Wszystko byłoby doskonale, gdyby nie okazała się ona zdecydowanie inna niż na fotografii. Zamiast ładnie skrojonej odzieży dostałam coś, co przypominało worek, a co miało się dopasować do sylwetki przy wykorzystaniu załączonego paska. I choć robię zakupy przez internet bardzo często, ta propozycja, za którą zapłaciłam 99 złotych, była dla mnie zdecydowanie nieudana. Jakość zamówionej sukienki (Aria Black) oszacowałabym na kwotę maksymalnie 50 złotych. Mimo to w sklepie stacjonarnym nawet nie zwróciłabym na nią uwagi.

Jednak nie tylko to zaciekawiło mnie w funkcjonowaniu sklepu, ale dość bezpośrednie informacje, że towar zwracany ma być zapakowany we wszystkie „folie”, wraz z metką oraz ładnie złożony, w przeciwnym wypadku sklep nie odda pieniędzy. Było coś jeszcze. Mianowicie: że przed zwrotem lub reklamacją należy skontaktować się ze sklepem, by uzyskać adres do odsyłki produktu (adres inny niż ten, z którego sukienka została wysłana). I choć oczekiwanie na otrzymanie odpowiedzi nie trwało długo, wymaganie przechodzenia tego procederu uważam za niewygodne i niepotrzebne. Wszelkie informacje powinny zostać umieszczone na stronie. Natomiast wskazania, by zwracana odzież brzydko nie pachniała i nie posiadała „sierści” kotów to już dla mnie na tyle dużo, by zniechęcić mnie do dalszych zakupów. Są bowiem pewne oczywistości, o których, w mojej ocenie, nie warto wspominać. A zakupy, nawet w ciąży, mają być przyjemnością!

Dorota

Lubi dyskutować na wiele tematów. Nie zna tematów tabu. Nie lubi przesady oraz forsowania tylko jednego trendu w wychowaniu.

Do około szóstego miesiąca ciąży mogłam nosić wiele rzeczy sprzed ciąży: bluzki, spodnie dresowe, niektóre sukienki o luźniejszym fasonie. Po tym czasie pozostawały mi tylko nieliczne egzemplarze „sprzed ciąży” oraz te zakupione typowo na brzuszek.

Poród w styczniu nie zmusił mnie na szczęście do kupowania kurtki ciążowej czy płaszcza zimowego, co byłoby sporym wydatkiem. Udało mi się przechodzić ciążę w kurtce sprzed ciąży, od której wyciągnęłam pasek noszony w talii. Mimo to ostatnie dni przed rozwiązaniem sprawiały, że zapięcie się było trudne, więc do porodu jechałam w rozpiętej kurtce. Hormony dały jednak na tyle popalić, że nawet nie odnotowałam tego faktu, bo zwyczajnie było mi gorąco.

Z najlepszych rozwiązań u mnie sprawdziło się wyjście do stacjonarnego sklepu Happymum, w którym pomierzyłam różne  fasony, wybrałam swoje typy, a następnie zdecydowałam się na ich zakup w sklepie online, gdzie były one nawet o 50 złotych tańsze (uwzględniając przesyłkę) lub dostępne w ofercie wyprzedażowej w jeszcze niższych cenach. Jakość odzieży oceniam wysoko, zarówno po względem kroju, jak również doboru kolorów i materiałów.

Ewa

Zdecydowanie nie Matka Polka. Stara się pogodzić wychowanie dziecka z egoistycznymi pobudkami. Gdy widzi małą kopię siebie, czuje, że żyje.

Bez żalu omijałam firmowe sklepy, które proponowały całkiem interesującą konfekcję przeznaczoną dla ciężarnych. Wcale nie chodziło o to, że nie potrafiłam pogodzić się ze zmianami, jakie następowały w moim ciele. Wystarczył sam fakt, że odzież ciążowa po prostu musi być droższa od tradycyjnych ubrań, nawet od kolekcji, przeznaczonych dla osób z nadwagą. Do tej pory głęboko wierzę, że producenci wychodzą z założenia, że najłatwiej zarobić na przyszłej i młodej, niedoświadczonej mamie, której niestety łatwo wmówić, że w imię jakości i wyjątkowości, dobra jej samej i maluszka koniecznie musi nadwyrężyć domowy budżet i basta.

Znalazłam więc doskonałą alternatywę –  secound handy oraz zastosowałam pewne sztuczki. Na korzyść zakupów w sklepach z używaną odzieżą przemawiały nie tylko niskie kwoty, które ostatecznie zasilały fiskalną kasę właściciela, co różnorodny asortyment. Bowiem w takich punktach handlowych aż roi się od ciuchów dla osób, mających problem z idealną sylwetką. W dobrych lumpeksach nietrudno znaleźć markowe, nienoszące śladów użytkowania rzeczy, które pomogą nam stworzyć niepowtarzalny styl.

Moim ciążowym, ale niezwykle dziewczęcym mundurkiem, stało się połączenie legginsów z tuniką i balerinkami. Kiedy już nie mogłam wcisnąć się w żadne dżinsy, a początkowo dobrze sprawujące się bawełniane pasy zaczynały mi przeszkadzać, doceniłam wszechstronność różnokolorowych getrów. Wystarczyło zaopatrzyć się w odrobinę przydługie egzemplarze, które naciągałam na brzuch w stylu Obelixa  i mogłam śmiało kroczyć przez świat. W zależności od okazji i zasobności portfela, figury i samopoczucia przyszła mama może zafundować sobie tradycyjne legginsy albo zaszaleć z wzorzystymi getrami. Oprócz tego, że są łatwo dostępne i naprawdę tanie, sprawdzają się praktycznie o każdej porze roku. Cieńsze zapobiegną obcieraniu się ud, ciemniejsze optycznie odejmą kilogramów.

Tuniki zaś genialnie podkreślały rosnący brzuszek. Nigdy wcześniej nie zależało mi tak bardzo na tym, aby ta część ciała rzucała się w oczy. Ten element garderoby mogłam zestawiać z długimi swetrami, dopasowanymi skórzanymi kurtkami, albo w chłodniejsze dni po prostu założyć bolerko.

Jeśli zaś chodzi o balerinki, to chociaż przyczyniają się do mało eleganckiego sposobu poruszania (nie wymuszają na nas napinania łydek, nie wydłużają nóg) to doskonale sprawdzają się podczas długich spacerów i z całą pewnością w dobrych gatunkowo butach stopy mogą oddychać i nie puchną w zastraszającym tempie.

A Wy, gdzie szukałyście odzieży na czas ciąży?