Niektóre dzieci są bardzo ciche oraz spokojne z natury. Na co dzień nie mówią zbyt wiele i denerwują się przy kontaktach z obcymi osobami, ale już przy interesującej dla nich rozmowie potrafią się efektywnie ożywić. Część maluchów podczas bezpośredniej konwersacji zaczyna jednak mówić niezwykle cicho, przez co nawet czasami ciężko je zrozumieć. Czy takie zachowanie rzeczywiście wynika z nieśmiałości, a może stanowi tylko pewną formą buntu?
Dziecko mówi zbyt cicho – dlaczego tak się dzieje?
Siła głosu i sposób mówienia mają zasadniczy wpływ na to, jak jesteśmy odbierani przez społeczeństwo. Nic więc dziwnego, że zbyt cicho wypowiadające się dzieci są przez niektórych uważane za wyjątkowo nieśmiałe, skryte, a nawet aroganckie. Przyczyn takiego zachowania może być jednak wiele.
Ton głosu w pewnym stopniu odzwierciedla bowiem charakter człowieka, dlatego spokojniejsze, zamknięte w sobie czy introwertyczne maluchy będą inaczej brzmiały, niż ich bardziej przebojowi, energiczni oraz odważniejsi rówieśnicy. Cicha mowa u pociechy może być więc bezpośrednio związana z jej temperamentem czy osobowością.
Często zdarza się również, że taki sposób wypowiadania się dzieci wynoszą z własnego domu. Kiedy rodzice regularnie uciszają malca, zwracają uwagę, że hałaśliwie się zachowuje bądź nawet karzą za głośną mowę, to pociecha w pewnym momencie zaczyna czuć dyskomfort przy mocniejszym wypowiadaniu się.
Cicha mowa sporadycznie ma też związek z budową całego narządu głosotwórczego. Głośne wypowiadanie wymaga zdrowej krtani, właściwej pracy przepony, a także odpowiedniego przewodzenia dźwięku w klatce piersiowej. Jakiekolwiek nieprawidłowości w tym zakresie mogą uniemożliwić dziecku zwiększanie wolumenu mowy, a co za tym idzie bardziej stanowczego mówienia.
Cicha mowa a nieśmiałość
Dziecko, które zbyt cicho mówi bardzo często boryka się również z nieśmiałością. Tego typu cecha charakteru, zwłaszcza u najmłodszych przeważnie utrudnia prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie, co bezpośrednio przekłada się na codzienne kontakty. Nieśmiałe pociechy stresują się przy obcych osobach, czują się zakłopotane lub skrępowane w nowych sytuacjach, a także boją się krytyki ze strony innych. Dodatkowo mogą temu towarzyszyć inne objawy somatyczne, chociażby napięcie mięśni, problemy z oddychaniem, czerwienienie się czy trudności z wypowiadaniem, w tym właśnie ledwo słyszalne mówienie.
Nieśmiałe dziecko może więc mówić bardzo cicho, wykazywać skłonność do jąkania, w ogóle się nie odzywać albo nerwowo przytakiwać rozmówcy. Aby pomóc takiej pociesze, warto ją nieco poobserwować. Jeśli maluch nie denerwuje się przy kontaktach z bliskimi osobami czy rówieśnikami, ale reaguje lękliwie przy nieznanych dorosłych lub w miejscach publicznych, to należy popracować nad jego umiejętnościami społecznymi. W razie potrzeby zawsze można skorzystać ze wsparcia psychologa dziecięcego, który wdroży odpowiednią terapię i pomoże malcowi uporać się z jego lękami.
Ciche wypowiedzi formą buntu?
Każde dziecko na pewnym etapie swojego życia przechodzi przez okres buntu. Objawia się on na wiele sposobów, od napadów agresji, skrajnego nieposłuszeństwa, aż po manifestowanie własnej niezależności. Niektóre maluchy mogą też jednak użyć głosu jako instrumentu przyciągającego uwagę rodziców. Jeżeli pociecha do tej pory nie miała problemów z głośnym wypowiadaniem się i chętnie włączała się w rozmowy, to prawdopodobnie poprzez cichą mowę wyraża swój tymczasowy bunt. Takie zachowanie najczęściej samo przechodzi jednak z czasem.
Zbyt cicha mowa u dziecka może utrudnić mu właściwe funkcjonowanie w społeczeństwie, powodować problemy z komunikacją, doprowadzać do niezręcznych sytuacji, a nawet wykluczać z życia towarzyskiego. Przede wszystkim należy więc poznać bezpośrednią przyczynę takiego zachowania, bowiem nie zawsze wina leży po stronie pociechy. Jeśli kłopot jest na tyle poważny, że dziecko ma problem z samodzielnym wysławianiem się to, warto skonsultować się z logopedą, psychologiem oraz trenerem głosu, którzy pomogą maluchowi efektywnie pozbyć się tej męczącej przypadłości.
Mowa trzylatka – czy Twoje dziecko dużo mówi?
Trzylatek nie mówi – kiedy interweniować?
Dziecko nie mówi? Nie czekaj aż samo zacznie! Działaj
Komentarze