„Dałam życie. Umrę z głodu”, czyli co serwują na salach poporodowych

Typowy widok na polskich porodówkach to obładowani jedzeniem tatusiowie i dziadkowie, którzy spieszą z pomocą rodzącej. Młode mamy w przypływie solidarności dzielą się tym, czym mają. Posiłki serwowane w szpitalach są bowiem nie dość, że niewielkie, to również często niesmaczne, nie wspominając o dobrym zbilansowaniu wartościowych składników odżywczych – tym właściwie nikt się nie kłopocze.

Pamiętam, gdy rodziłam pierwszą córkę prawie 5 lat temu…mąż w trakcie długiej akcji porodowej zjadł przygotowane kanapki (mi w trakcie porodu położna nie pozwoliła nic przełknąć), po kilkunastu godzinach wspólnego porodu, mąż pomógł mi się przebrać, położyć w łóżku i pojechał do domu, by choć chwilę pospać i wrócić do nas.  Byłam strasznie głodna – w torbie miałam tylko jednego banana, zapytałam nieśmiało, kiedy będzie śniadanie. Szósta rano. Dowiedziałam się, że będzie, ale mi się nie należy, bo…i tu się pojawiła odpowiedź, której do tej pory nie rozumiem. Chodziło o to, że rodziłam w nocy, miałam dłużej leżeć na innej sali, ale że pojawiła się kolejna rodząca, musiałam jej zwolnić miejsce i nie uwzględniono mnie w planach. Tak w wielkim skrócie. Głód po naturalnym porodzie wyjątkowo dokuczał, nie miałam w końcu nic w ustach od około 17 godziny poprzedniego dnia, dlatego sięgnęłam po banana i zjadłam go. Pozostawiona na stoliku, zawinięta w przezroczysty worek skórka wywołała kolejną wymianę zdań z położną –  co ja najlepszego zrobiłam, cytrusy po porodzie, czy chcę, żeby córka miała kolkę, alergię. Było zniesmaczone kiwnięcie głową, prychnięcie i dała mi spokój…

Po 2,5 roku od tamtego wydarzenia, gdy rodziłam drugą córkę, nauczona doświadczeniem, oprócz mnóstwa rzeczy dla noworodka, w nocy po odejściu wód płodowych i skurczach zrobiłam kanapki – dla siebie i dla męża. Wykorzystałam czas oczekiwania na rodziców, którzy przyjechali do starszej córki i oczekiwania na męża, który poszedł po samochód do garażu. Wiedziałam, gdzie się wybieram i…przezornie przygotowałam prowiant na pierwsze godziny po porodzie. Przydał się.

Czy od tego czasu się coś zmieniło? Czy na salach poporodowych młode mamy mogą liczyć na pełnowartościowe smaczne posiłki?

Okazuje się, że nie. Dowodem jest akcja „Menu na polskich porodówkach”, „Dałam życie. Umrę z głodu” organizowana przez inicjatywę społeczną Lepszy poród. Popatrzcie, co jedzą młode mamy…

Jajecznica na śniadanie. Przypuszczam, że w więzieniu karmią lepiej

kanapka z chlebem czy kanapka z kalafiorem?;/

jest luksus: pomidor i ogóreczek

kurczak przez wentylator…gdzie jest mięso?

Na szczęście nie wszędzie tak jest…Można też inaczej, o czym świadczy ostatnie zdjęcie (sok świeżo wyciśnięty podany z uśmiechem – „potrzebuje Pani dużo energii”).

Da się? Da się!

Tylko pytanie, dlaczego nie wszędzie?