Czyja to praca, Jasiu…kilka słów o konkursach dla dzieci

Dzieci uczęszczające do przedszkoli czy szkół często zachęcane są do brania udziału w konkursach. Najczęściej są to konkursy plastyczne, podczas których maluchy mają wykazać się, przygotowując pracę na wybrany temat. Temat może być różny: namalować pani wiosnę, przygotować kartkę świąteczną, pokazać za pomocą farb i kredek swoją ulubioną zabawkę. Czasami w ogłoszeniu konkursowym znajduje się informacja, że ma być to praca przygotowana z rodzicem. I teoretycznie wszystko wydaje się w porządku: można spędzić kreatywnie czas z dzieckiem, przygotowując coś razem…Problem w tym, że często mama czy tata tak bardzo angażują się w zadanie, że nie pozostawiają miejsca na inwencję dziecka.

Skutek jest taki, że na wystawie konkursowej prezentują się dumnie rysunki, których nie byłyby w stanie przygotować nawet najbardziej utalentowane czterolatki. Teoretycznie wszyscy o tym wiedzą, ale nikt nie reaguje. Uznajemy, że prace, w których 90% wkładu ma rodzic wyglądają po prostu obiektywnie lepiej…dlatego to dzieci pomagają rodzicom, a  nie odwrotnie.

Tylko czy o to w tym wszystkim chodzi? Pozwalamy, by konkursy dla przedszkolaków przeradzały się w wyścigi i konkurencję między rodzicami w kategorii „kto się lepiej wykaże” zamiast dać dziecku możliwość zrobienia czegoś samodzielnie, przy wsparciu mamy czy taty.

Dlaczego to dziecko powinno przygotowywać pracę?

Gdy zostajemy zachęceni do wzięcia wraz z dzieckiem udziału w konkursie, nie oznacza to tego, że mamy po prostu podać maluchowi kredki i blok, z hasłem na ustach „rób co chcesz”. Nie oznacza to również postawy pod tytułem: „Jasiu, zielone słońce? No co Ty….Dlaczego rysujesz różową trawę, daj, jak to zrobię”. Jak zwykle kluczem do sukcesu jest złoty środek.

Dziecko przygotowujące pracę powinno mieć możliwość wykazania się. To maluch ma trzymać w ręce kredki, pędzel czy nożyczki.

Jaka jest zatem rola rodzica?

Rodzic może podpowiedzieć, jak może wyglądać rysunek, jak złożyć poszczególne elementy pracy przestrzennej, może zaprezentować pewną ideę, która pozwoli wyczarować określoną rzecz. Rolą mamy i taty jest wspieranie, obserwowanie, motywowanie lub pokierowanie, jak warto wykonać daną pracę (jeśli dowolność w danej tematyce nie wchodzi w grę). Można po prostu usiąść obok i pokazać sposób powstawania danego przedmiotu, wykonując swoją pracę krok po kroku, pozwalając, by maluch naśladował to, co robi rodzic.

Podczas wspólnej pracy ważne jest, by zachęcać malucha, doceniać trud włożony w pracę, by uniknąć zniechęcenia i próśb, by mama czy tata zrobili pracę za dziecko. W myśl zasady „Twoje jest ładniejsze”.

Mamo, ładnie?

Dlaczego to ważne, żeby dziecko mogło samo przygotować pracę na konkurs? Nawet jeśli w ten sposób zmniejszy swoją szansę na wygraną (bo zaprezentuje się wśród prac, które w głównej mierze przygotowali rodzice innych dzieci).

Z prostej przyczyny.

Rodzic, który pozwala dziecku malować, rysować i wycinać samodzielnie wysyła prosty komunikat „wierzę w Ciebie”, „robisz to dobrze”, uczy odpowiedzialności i zaangażowania. Pozwala na niedoskonałość i samodzielne podejmowanie decyzji. A ponadto już na samym wstępie chroni siebie i dziecko…przed skutkami wyręczania. Nie przykłada ręki do tworzenia postawy bezradności wśród najmłodszych. W końcu myśli o przyszłości i chroni siebie i córkę lub syna przed odrabianiem zadań domowych za dziecko…Bo przecież pokusa, by „pomóc” dziecku „za bardzo” nie kończy się wraz z opuszczeniem murów przedszkoli…

Warto odpuścić nadmierną ambicję i dać dziecku się wykazać?

Myślę, że tak.