Jak wychowywać córkę, czyli czego mama powinna nauczyć małą dziewczynkę?

Każdego dnia mała dziewczynka wpatruje się w swoją mamę i widzi wzór do naśladowania. Jeszcze zanim skończy rok, jest pewna, że stanowi część swojej mamy. Z czasem, gdy ma trzy-cztery lata, zaczyna upodabniać się do niej– chce podobnie wyglądać,  ubierać się, zaczyna w ten sam sposób mówić, a nawet ruszać się. Mama jest w tym okresie najpiękniejsza, najmądrzejsza i najważniejsza. To bardzo miłe, ale również wyjątkowo odpowiedzialne dla rodzica, by odpowiednio pokierował wychowaniem dziecka.

Pewności siebie

To, czy dziecko będzie pewne siebie, czy będzie miało właściwy, niezaburzony obraz siebie zależy w dużym stopniu od rodziców. To, w jaki sposób będzie wychowane rzutuje na całe jego życie, ma ogromny wpływ na przyszłe sukcesy w życiu prywatnym i zawodowym.

Pewność siebie w prawidłowy sposób kształtuje się wtedy, kiedy dziecko ma przekonanie, że miłość i bliskość rodziców i ważnych dla niego osób jest wartością stałą. Nie zależy od dobrego lub złego zachowania, od tego, czy dziecko aktualnie jest grzeczne, czy niekoniecznie. Dziecko, które ma poczucie, że jest kochane, może doświadczać pozytywnych relacji z rówieśnikami.

Czy pewna siebie dziewczynka a później kobieta staje się mniej kobieca? Czy dziewczynki powinny być „fałszywie skromne”?

Tutaj psychologowie podkreślają, że istotna jest rola ojca: „„Ojciec odgrywa niezastąpioną rolę w kształtowaniu ambicji dorastającej córki, jej życiowych celów i kompetencji zawodowych. Mądry ojciec umie wpoić córce przekonanie, że żadna z tych cech nie stoi w kolizji z kobiecością. Kobiety uczą się też od ojców umiejętności kierowania ludźmi. Dzięki ojcom poznają zarówno pozytywne strony męskiego podejścia do pracy, jak i właściwe temu podejściu ograniczenia. Dobrze, że przy okazji przekonują się również o bezowocności stawiania sobie zanadto wygórowanych celów i budowania osobowości zorientowanej wyłącznie na osiągnięcia” pisze Wright.

Szczęścia

Żeby wychować szczęśliwe dziecko – samemu trzeba być szczęśliwym. Proste?

Praktyka codziennego dnia pokazuje, że niekoniecznie. Wojciech Eichelberger wskazuje, że można to osiągnąć, dając dziecku miłość, wolność i prawdę. Psycholog zauważa, że każde dziecko reaguje złością, płaczem, buntem, gdy rodzic pozbawia go którejkolwiek z tych ważnych wartości. Nawet dzieci, które nie otrzymują tego, czego potrzebują, po latach czują, że czegoś w ich domach brakowało, że obrabowano je z czegoś bardzo istotnego. I mają żal, a każdego dnia trudności z tym, czego doświadczyły w dzieciństwie.