Bunt ośmiolatka – jak sobie radzić?

Dzieci się buntują. Na różnych etapach życia. Czy nam się to podoba, czy nie. Dlatego zrozumienie, że bunt nie kończy się na dwuletnim dziecku (słynny bunt dwulatka) jest mocno wyzwalające. Pozwala przygotować się na to, co nastąpi. Jeśli jesteś rodzicem, masz zagwarantowane mierzenie się z buntem dziecka przez wiele lat. Im dalej w las, tym robi się ciekawiej…. Jak zatem poskromić ośmiolatka? Co zrobić, gdy bunt ośmiolatka doprowadza nas do szału? Czy jest na niego sposób?

Ośmiolatek nie słucha rodziców

Miało być tak pięknie – powiesz. Twoje dziecko, które jeszcze nie tak dawno wdrapywało się na kolana, przytulało niemal przy każdej okazji, rysowało laurki, teraz pokazuje swoje nowe oblicze. Gdy wołasz, krzyczy „zaraz”, gdy prosisz o pomoc, mówi „ale dlaczego ja?” lub „po co?”. Na Twoje zdecydowane „nie” reaguje, trzaskając drzwiami…Dziwisz się, bo nie tego się spodziewałaś, a na bunt nastolatka, który mógłby tak wyglądać, macie jeszcze przecież czas. Co się zatem wydarzyło?

Nawaliłaś? Nie sprawdziłaś się jako rodzic? Nie! Mierzysz się z wyzwaniami typowymi dla rodziców ośmioletnich i starszych dzieci.

Czy te zasady nadal obowiązują?

Dzieci najlepiej czują się w świecie ustalonych zasad, kiedy wiadomo, czego się spodziewać. Znajomy jest plan dnia, każdy zna też swoje obowiązki. Rzeczywistość jest przewidywalna, co zapewnia bezpieczeństwo.

Gdybyś tylko pozwoliła, Twoje ośmioletnie dziecko najprawdopodobniej wprowadziłoby anarchię. To normalne. Dość szybko jednak maluch zorientowałby się, że chaos mu nie służy.

Mimo to, typowe jest w jego wykonaniu ciągłe testowanie granic dorosłych. Dziecko w naturalny dla siebie sposób sprawdza, na ile może sobie pozwolić w domu, w szkole, u dziadków, na wakacjach. Chce sprawdzać, co się stanie, gdy postąpi inaczej, niż się od niego oczekuje. Z jakimi konsekwencjami będzie musiało się mierzyć? Czy mama i tata nadal będą kochali? A może niekoniecznie? Może coś się zmieni?

I mimo że to dość przerażająca wizja, to dla swojego dobra – dziecko musi dowiedzieć się, co mu wolno, a czego nie należy robić. Musi potwierdzić, że rodzice kochają i będą czuwać nad jego bezpieczeństwem.

Bunt ośmiolatka. Odnaleźć siebie

Dlaczego dziecko się buntuje? Gdy ma osiem lat, to bunt jest sposobem na znalezienie siebie, na powiedzenie „nie”. To w praktyce reakcja obronna, droga, aby spróbować odnaleźć odpowiedzi na nurtujące pytania. Dziecko w ten sposób poznaje świat, bada opinie na dany temat.

Jak dziecko ośmioletnie się buntuje?

Ośmiolatek nie zawsze buntuje się wprost. Umie już kombinować:

• kłamie, by osiągnąć cel i idzie mu to całkiem nieźle,
• udaje, że nie słyszy,
• próbuje działać w ukryciu,
• gdy wie, że nie widzisz, zachowuje się inaczej niż ustaliliście – łamie zasady.

Co robić?

Dziecko zmienia się, dojrzewa. To naturalne, że się buntuje. Warto obdarzać je zaufaniem, dawać coraz więcej wolności, ale…mieć świadomość, że zasady są nadal bardzo ważne.

Jednocześnie warto dyskretnie sprawdzać dziecko. Jednocześnie pamiętać o tym, by wykazać zrozumienie, być empatyczną. I dążyć do tego, aby dziecko nauczyło się samokontroli. To jest najważniejsze, żeby Twoja córka czy Twój syn chcieli dobrze się zachowywać. Tylko w ten sposób zyskają cechy i umiejętności, o jakie zabiegasz.

Dobre zachowanie pod groźbą sprawdza się tylko wtedy, gdy rodzic patrzy, kontroluje, jest w pobliżu. Zdecydowanie nie to powinno być celem samo w sobie.

Jeśli widzisz trudne zachowanie, szukaj przyczyn i spróbuj je wyeliminować. Nagradzaj uznaniem dobre zachowanie, dziękuj za nie. I pamiętaj, jeśli dziecko źle się zachowuje, to źle się czuje…jest problem, do którego należałoby dotrzeć i go rozwiązać.