Bajki na blogach pisane, czyli „Blogowe dbajki”

Autorom Dbajek przyświecał jeden cel –  stworzyć coś, co wspomoże rozwój naszych pociech. Zespolenie dwóch słów –  ,,dbanie” oraz ,,bajki” przyczyniło się do narodzin gatunku, niezwykle potrzebnego zarówno dla rodziców, jak i dla ich latorośli. Ktoś wpadł na pomysł, by zebrać najciekawsze historie wyłonione w formie konkursu, napisane przez ludzi o nieznanych powszechnie nazwiskach oraz postanowił opublikować je i udostępnić szerszemu gronu czytelników. Prócz książki powstał również audiobook. Do akcji zaproszono Macieja Orłosia, Marię Seweryn, Martę Kuligowską, Dorotę Deląg oraz Patrycję Markowską, którzy  użyczyli swoich głosów postaciom i narratorom z blogowych bajek.

Poczytaj mi tato, opowiedz mi mamo

Nikt nie będzie mieć do Was pretensji, jeśli uczciwie przyznacie, że nie macie czasu na wieczorne czytanie swoich ulubionych książek, a tym bardziej, jeśli chodzi o dziecięce lektury. Spróbujcie zacząć od płyty, na której przyjazne głosy przenoszą do zaczarowanego świata baśni. Jeśli zauważycie, z jakim zainteresowaniem przysłuchuje im się Wasza pociecha, zrozumiecie, że nawet jedno krótkie opowiadanie przeczytane przed snem sprawi Wam obojgu niesamowitą przyjemność. Ten wspólnie spędzony czas zaprocentuje w przyszłości. W taki sposób możecie okazać swojej latorośli, że jest kimś ważnym, że interesujecie się jej problemami i chcecie być obecni w jej życiu, a wspólne chwile nie muszą się ograniczać do posiłków lub zakupów w pobliskim markecie, albo rodzinnego seansu przed telewizorem.

Co takiego interesującego mają w sobie dbajki? Przede wszystkim od popularnych opowieści o zaklętych w wieżach księżniczkach, o dzielnych rycerzach i podstępnych czarownicach różnią się tym, że opowiadają o codziennym życiu, w którym szczęśliwe zakończenia okraszone są smutkiem, stratą kogoś lub czegoś bliskiego. Autorzy dbajek obserwując problemy dzieci, starają się dotrzeć do tego, co sprawia, że młody czytelnik solidaryzuje się z danym bohaterem, potrafi odnaleźć w nim swoje cechy, utożsamia się z jego słabościami. Historie, o których przeczytamy w dbajkach, nie są oderwanymi od rzeczywistości mrzonkami, w których główne role odgrywają ludzie z wyższych sfer, zastanawiający się, jaką sukienkę ubrać na bal i którym powozem udać się na wyprawę w nieznane.

Słuchając blogowych bajek, dziecko dowiaduje się, że kult piękna propagowany przez wszystkie media nie jest najważniejszym priorytetem, a każdy z nas ma mniejszy lub większy urodowy defekt, co czyni nas wyjątkowymi osobami. Ponadto autorzy w przystępny, zrozumiały, choć czasem obrazowy sposób oswajają nasze pociechy z tematami, które wciąż funkcjonują jako tabu. Któż z nas bez oporu i zażenowania potrafi otwarcie mówić o śmierci? Jak przekonać dziecko do tego, by nie szukało w domowych zakamarkach zdechłego chomika, jak wyjaśnić maluszkowi, dlaczego ważny dla niego członek rodziny znajduje się w szpitalu, z którego już nie wyjdzie o własnych siłach? W jaki sposób wytłumaczyć dziecku, że śmierć jest czymś naturalnym, z czym każdy z nas prędzej czy później musi się zmierzyć? Oprócz tak poważnych spraw bohaterzy dbajek stają przed codziennymi, bardziej przyziemnymi dylematami, jak  przygotowanie maluszka na pobyt w przedszkolu, albo na spotkanie z dentystą. Sprawy, o których często nie potrafimy rozmawiać, ponieważ brak nam odpowiednich słów lub wiedzy, albo sami nie potrafimy sobie z nimi poradzić, są źródłem historii, które pomogą nam podczas rozmowy z dzieckiem.

Oceniajcie książkę po okładce

Nie ukrywam, irytują mnie papierowe buble, które pokazują świat, z którym dzieci nie mają bezpośrednio do czynienia. Komercjalizacja książek przyprawia mnie o ból głowy.  Historie traktujące o tym, że tylko piękne, szczupłe i zadbane dziewczynki mogą zdobyć i poślubić księcia, a brzydkie i niepopularne pozostają w cieniu nie są dobrym przykładem dla dziecka, które w taki sposób poznaje nieodpowiednie wzorce. W dbajkach wielowymiarowe ilustracje często wyglądają, jakby wyszły spod pióra kilkuletniego dziecka, nie są oderwane od treści, bardzo dobrze z nią współgrają. Nie tylko rozbudzają wyobraźnię, ale również motywują do podjęcia dyskusji o detalach, o kolorach i o tym jak dziecko wyobrażało sobie daną zilustrowaną postać.
Kocham, więc dbam, wychowuję i czytam

Dbajki to doskonały wybór, to pozycja, która powinna znaleźć się w biblioteczce każdego dziecka. To nie tylko kolejna pozycja na półce, to również dar serca, ponieważ część kwoty uzyskanej ze sprzedaży zostaje przekazana na konto Domu Samotnej Matki i Dziecka.