22 miesiąc życia dziecka – rozkapryszona gwiazda sceny

Twoje 22 miesięczne dziecko ma już konkretne cele, do których konsekwentnie dąży. Stara się osiągnąć zamierzony efekt wszystkimi możliwymi sposobami.

Gdy mu ktoś przerwie usilnie wykonywane zadanie, zazwyczaj głośno się denerwuje. Ma również silną potrzebę bycia pierwszym i najważniejszym. To dlatego, że dziecko, które wkracza w 22 miesiąc życia jest jednocześnie aktorem, reżyserek i kierownikiem sceny – samowystarczalnym, a jednocześnie bardzo wymagającym, zwłaszcza dla siebie.

Jak przebiega rozwój dziecka w 22 miesiącu życia?

Co potrafi 22-miesięczne dziecko?

22 miesięczne dziecko zazwyczaj operuje 6 słowami, buduje wieżę z czterech klocków, wykonuje sprawnie dwustopniowe polecenia oraz wchodzi po schodach. Przed końcem 22 miesiąca życia zazwyczaj jest w stanie zbudować wieżę z 6 klocków, rozpoznać i wskazać 4 obrazki, uczy się również myć i wycierać ręce, nie ma problemu także z zakładaniem jednej części garderoby.

22 miesiąc życia dziecka

22 miesiąc życia dziecka. Frustracja, oj frustracja

Ambitne 22- miesięczne dziecko nie potrafi czekać na swoją kolej, a gdy czegoś mocno chce, nie umie odpuścić. Jednak często założone cele są dla niego nieosiągalne, wtedy pojawia się krzyk i rozpacz.

Jak reagować i jak pomagać maluchowi poradzić sobie z tymi emocjami?

Przede wszystkim warto chwalić za próby a nie za efekty, unikać generalizowania – nie krytykować malucha, ale zwracać uwagę na jego przykre dla nas zachowanie – zamiast „jesteś niegrzeczny”, mówić: „to zachowanie było niegrzeczne, nie podobało mi się”. Teoretycznie niewielka zmiana, ale pozwoli uchronić dziecko przed myślenie o sobie w taki sposób, w który odbierze mu nadzieję, że jest w stanie zachowywać się lepiej.

Bardzo istotne jest to, by w razie frustracji, nie spieszyć z pomocą od razu. Dziecko jest już wystarczająco duże, by móc się zmierzyć z niepowodzeniami i spróbować sobie z nimi poradzić. Pokaż, że masz zaufanie do malucha i ufasz, że postara sobie poradzić z kłopotem.

22 miesiąc życia dziecka. Przerywanie rodzicom

22 miesięczne dziecko może wielokrotnie w ciągu dnia przerywać rodzicom w rozmowie telefonicznej, w pracy, w pogadance z sąsiadem spotkanym na ulicy. To dlatego, że maluch reaguje przerażeniem w momentach, kiedy jesteś „poza zasięgiem” i zwyczajnie nie potrafi czekać, nie rozumie określeń „minutka”, czy „chwila”.

Dlatego z jednej strony ucz malucha odpowiedniego zachowania, a z drugiej miej realne oczekiwania. Nie wymagaj od dziecka, że będzie cicho siedziało, gdy Ty rozmawiasz przez godzinę, ale też nie daj się zwariować i naucz dziecko, że potrzebujesz czasem wymienić kilka zdań i nie chcesz, by wtedy dziecko Ci przeszkadzało.

22 miesiąc życia dziecka. Niechęć do zmian

Nie brakuje dzieci, które są bardzo niechętnie nastawione do wszelkich zmian, jakiekolwiek odejście od poznanego schematu budzi w nich sprzeciw i prawdziwe przerażenie. To dlatego, że maluch uważa, że każda zmiana to strata. Nie uznaje poglądu, że zmiana może prowadzić do czegoś lepszego.

Skąd tak wielki protest przed zmianami? Wynika on z potrzeby sprawowania maksymalnej kontroli nad otoczeniem, a zwłaszcza tym, co bezpośrednio go dotyczy. Warto wykazać się zrozumieniem. Niechęć do zmian jest typowa dla tego wieku, na większą elastyczność będzie trzeba poczekać co najmniej rok, gdy dziecko skończy trzy lata.

Ciągle to samo…

22 miesiąc życia dziecka to nadal okres, kiedy dzieci upodobają sobie określone czynności.

Dzieci uwielbiają powtarzalność. Dlatego nierzadko doprowadzają rozpaczy rodziców, codziennie domagając się tego samego do jedzenia, powtarzania tych samych zabaw i gier. To, co dla rodziców może być nudne i monotematyczne, dla dziecka będzie pasjonujące i ukochane. Czy się temu sprzeciwiać?

Raczej nie. Można pokazać to na przykładzie książek – dzieci nie lubią zmian, czują się bezpieczne, kiedy wiedzą, co za chwilę się wydarzy, poza tym ciągle czytana ta sama książeczka poszerza słownictwo, dziecko poza tym lubi słuchać rytmu opowieści, docenia, gdy za każdym razem bajka jest inaczej przeczytana. Podczas wysłuchiwania opowieści uczy się bardzo szybko i bardzo wiele.