Ulubione słowo dziecka, gdy ma skończone 15 miesięcy to…Nie! Oczywiście, że nie. Maluch jest już całkiem świadomy swojej odrębności i wyraźnie pokazuje, co myśli o naszych pomysłach. Protestuje, gdy nie podoba mu się wybrany kierunek w trakcie spaceru, zaciska mocno usta, kiedy nie chce jeść i za żadne skarby nie pójdzie spać w ciągu dnia, kiedy nie ma na to ochoty. Będzie płakać głośno i rozpaczliwie krzyczeć, pełen złości, gdy nie zareagujemy na jego protest.
Dziecko, które jest w 16 miesiącu życia w niczym nie przypomina ugodowego roczniaka, który chciał się wszystkim przypodobać. Protest, bunt i własne zdanie – dochodzi w tym wieku silnie do głosu. Mądry rodzic o tym wie i nie walczy z tym, co oczywiste i fizjologiczne.
Spokojnie, to minie. Wsparcie i konsekwentne stawianie granic pozwolą przetrwać trudny czas.
Maluch w 16 miesiącu życia to już całkiem duży mały człowiek, który sporo rozumie, wiele umie i wiedzę tę wykorzystuje każdego dnia.
Co umie dziecko zanim skończy 16 miesięcy?
Tuż przed ukończeniem 16 miesiąca dziecko potrafi:
- naśladować czynności – kołysać lalkę do snu, prowadzić wózek dla dzieci, karmić misia, naśladować ruch mycia zębów, czesania, głaskania,
- bazgrać po kartce,
- pokazywać podstawowe części ciała,
Dziecko najczęściej potrafi również:
- używać świadomie 3 słów (na przykład mama, tata, daj, lala, baba, halo,„am”, „aja”),
- rzucić przedmiot, naśladując ruch dorosłej osoby,
- wykonywać dwustopniowe -trzystopniowe polecenia (np. odłóż, weź to, przynieść)
Czasami dziecko potrafi:
- używać 6 słów,
- biegać,
- wspinać się po drabinkach,
- sygnalizować potrzeby fizjologicznie,
- samodzielnie, choć nieporadnie, jeść,
- kopnąć piłkę,
- szczotkować zęby przy pomocy dorosłego.
16 miesiąc życia dziecka. Wahania łaknienia, niejadki i inne problemy z jedzeniem
Małe, zdrowe dzieci jedzą dokładnie tyle, ile potrzebują. Nawet jeśli ich rodzice sądzą, że odżywiają się powietrzem, rzadko jest to prawda. Zazwyczaj maluch pobiera z pożywienia wszystko to, co mu potrzebne.
Rodzic może zdecydować, co dziecko je. Nie ma jednak wpływu na to, ile zjada. I taki układ należy uznać za najlepszy i uszanować go.
Kolejna kwestia, która często martwi rodziców to zmienny apetyt. Jednego dnia dziecko jada więcej, innego może nie jeść nic. Zdarza się, że w poniedziałek maluch zje ogromny obiad, ale nie tknie śniadania ani kolacji, a we wtorek zje z każdego posiłku po trochę, natomiast w środę odmówi nawet ulubionych dań.
Problemy z jedzeniem u małego dziecka – czy jest na to dobry sposób?
Tak. I to bardzo prosty. Spokój. Jeśli będziesz zmuszać dziecko do jedzenia lub ograniczać mu posiłki, maluch może zwątpić, czy ma podstawową wiedzę dotyczącą łaknienia, co będzie miało bardzo przykre konsekwencje w przyszłości.
Zamiast tego skup się na tym, by podawać dziecku zrównoważone, urozmaicone posiłki. Dzięki temu dziecku będzie mogło samodzielnie kontrolować ilość spożytych kalorii, dostosowując wielkość porcji do swoich potrzeb.
Czternasty (14) miesiąc życia dziecka
15 miesiąc życia dziecka
Dwunasty miesiąc życia dziecka
13 miesiąc życia – dziecko chodzi i wspina się
Dokładnie takie uparte, pewne siebie i nieskłonne do kompromisów jest nasze dziecko ;) Co to będzie później :D
Świetnie napisane, wszystko się zgadza, jakby czytała o naszym Adasiu
a wiecie co dziewczyny ja zwyczajnie czasami mam dosc, moj synek jest czasami tak uparty, ze kladzie sie na ziemie, ne i ne…i co wtedy? mi juz serio czasami brakuje cierpliwosci. mama, czyli babcia mowi, zeby walnac w tylek, no ale ja bym wolala jednak inne rozwiazanie. jakies pomysly?
Najlepiej ignorować takie zachowanie. Daaz w tylek i potem sama nauczysz się że bixie dziecka to Najlepszy sposób na wychowanie
Na pewno klaps niczego nie rozwiąże. Ja staram się tłumaczyć i tłumaczyć, czasem trzeba przeczekać najgorszą burzę, czasem od razu córkę podniosę i utulę i odwracam uwagę zainteresuję czymś innym, zaczynam skakać albo śpiewać albo pokazuję pieska, cokolwiek. Na pewno nie wolno bić, przemoc rodzi przemoc i zawsze do nas wróci (np.dziecko może bić inne dzieci w przedszkolu, może uderzyć nas itp).
Moja corke pislalam do zlobka. Rozpietosc wiekowa dzieci to od 3 miesiecy do 4 lat. Dzieci sa… okrutne. Przepraszam ale tak jest. Moja mala lepiej decennia pobyt w domu. I czesciej nas przytula. Lepiej wspolpracuje z nami. Chce byc blisko nas. Jest Wiele opinii które krytykują posyłanie takich maluchów do innych dzieci ale ja widze nie tylko te negatywne strony ale tez te pozytywne. Dużo sie zmienia. Zaczyna wiecej mowić. Bawi sie ładniej zabawkami. I czyta nam ksiezki;) i chętnie je w domu.
Problemem sa nawracające przeziębienia.
Póki co dajemy rade z syropkami. I zaparcia ale siemię lniane w kaszce działa cuda.
U mnie z buntem jest jeszcze gorzej… Młody próbuję wszystkiego, w sumie na wiele mu pozwalam, nie ograniczam go ruchowo, jeśli chcę się gdzieś wspiąć – proszę bardzo! na szczęście mamy niskie szafki i łóżko, więc połamanie kończyn, czy kręgosłupa mu nie grozi, tym bardziej że asekuruje go zawsze i wszędzie. Problem jednak tkwi w tym, że z dzieckiem jestem sama w domu przez większość dnia, przez co dobrze wie, jak wejść mi na głowę… Kiedy czegoś mu zabronię, coś mu nie wyjdzie – jest od razu panika, krzyk, płacz i co najgorsze walenie głową o podłogę… i to dosłownie, łapię go w ostatniej chwili, próbuję zabawić ale nic to nie daje… Jedynym ratunkiem są reklamy w tv, które towarzyszą nam przez większość dnia, przy jedzeniu, ubieraniu, przy ataku paniki… Jest cudownym dzieckiem, ciekawym świata i naprawdę podczas snu, ładuję nie tylko siebie ale też swojego power banka, bo pokłady energii mojego smyka są nieograniczone… tylko niepokoi mnie to jak uderza swoją główką… słyszałam od znajomych że ich dzieci też tak miały, tylko obawiam się, że było to raczej „pocieszenie” i mijanie się z prawdą… czy któraś z Was przeżywała takie momenty?
Ja mam bliźniaczki 2 córeczki one mi się na podłogę opadły i nogami tupaly kiedy miały nie cały rok nic nie robiłam tylko czekałam azvsie uspokoi dałam im się wyciszyć i w tedy tłumaczyłam że tak nie mogą robić bo jak czegoś zarabiam to nie po to bo tak chce tylko że to jest niebezpieczne dla nich teraz mają 16 miesięcy i słuchają się mnie jak na razie :) są momenty że płaczą a właściwie krzyczą ale mówię że pójdziemy w jedną stronę a później w drogą by były obie zadowolone :) i na razie działa